Aktualności | Odszedł dr Mieczysław Buczkowski (1923-2025)

Odszedł dr Mieczysław Buczkowski (1923-2025)

Fot. D.Nita-Garbiec/UM Gliwice

Odszedł dr Mieczysław Buczkowski (1923-2025)

Опубликовано: 05.02.2025 / Раздел: Miasto 

5 lutego, w wieku 101 lat, zmarł dr Mieczysław Buczkowski, znakomity lekarz, Powstaniec Warszawski, pseudonim "Buk". Przez wiele lat mieszkał i pracował w Gliwicach, pełnił kierownicze funkcje, wychował wielu internistów.
 

Mieczysław Buczkowski urodził się 13 kwietnia 1923 r. w Białymstoku. Tradycje patriotyczne były w jego rodzinie bardzo ważne. W czasie II wojny światowej pobierał naukę na tajnych kompletach w Prywatnej Szkole Zawodowej dla Pomocniczego Personelu Sanitarnego na Wydziale Lekarskim Tajnego Uniwersytetu Ziem Zachodnich i Uniwersytetu Warszawskiego. Doświadczenie medyczne zdobywał w dramatycznych czasach wojennych, stykając się na co dzień z niezliczonymi ludzkimi tragediami i ogromnym cierpieniem.

Pracował w szpitalu Dzieciątka Jezus oraz w Szpitalu Ujazdowskim, w którym podczas wojny Niemcy stworzyli placówkę dla Ostlegionerów (jeńców z Azji Mniejszej). Równocześnie było to miejsce polskiej konspiracji, utrzymujące kontakt z państwem podziemnym i udzielające pomocy wielu potrzebującym. W ostatnich dniach lipca 1944 r. Mieczysław Buczkowski został zaprzysiężony i otrzymał pseudonim „Buk”. Gdy wybuchło Powstanie Warszawskie pracował w szpitalu na Żoliborzu, który był szpitalem Zgrupowania „Żywiciel” Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej. 1 września szpital został zbombardowany. W czasie ataku Mieczysław Buczkowski został ranny, ale nadal pomagał w transporcie ofiar bombardowania. 

Koniec Powstania zastał go w szpitalu, w Forcie Sokolnickiego, gdzie goił rany wraz z innymi poszkodowanymi. Dzięki pomocy polskich sanitariuszek uniknął transportu do Oświęcimia. Do końca wojny pracował w szpitalu w Pruszkowie. Po jej zakończeniu kontynuował studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, na którym uzyskał dyplom lekarza.
W 1949 r. został powołany do służby wojskowej. Ukończył specjalizację z chorób wewnętrznych i organizacji służby zdrowia, pracował też jako wykładowca na Akademii Medycznej w Łodzi. 

Po zakończeniu służby wojskowej, przeniósł się na Śląsk i zamieszkał w Gliwicach. Podjął pracę w Klinice Chorób Wewnętrznych Śląskiej Akademii Medycznej w Zabrzu, obronił pracę doktorską, a od 1969 r. do 1991 roku był ordynatorem Oddziału Chorób Wewnętrznych Szpitala Miejskiego nr 1 w Gliwicach. Pełnił też m.in. obowiązki dyrektora naczelnego Szpitala Miejskiego nr 1 w Gliwicach i dyrektora Zakładu Opieki Zdrowotnej w Gliwicach. Wykształcił wielu młodych lekarzy, m.in. kilkudziesięciu internistów. W kierowanym przez niego oddziale powstał Oddział Intensywnego Nadzoru Kardiologicznego i Oddział Dializ Pozaustrojowych. Był autorem lub współautorem 22 opublikowanych prac naukowych. 

Został odznaczony Krzyżem Armii Krajowej, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Krzyżem Oficerskim i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a także Odznaką Pamiątkową Akcji Burza, Medalem Za Warszawę i Krzyżem Partyzanckim. 

Rodzinie i bliskim składamy wyrazy głębokiego współczucia. (mf)